Ταξίδια, νέοι προορισμοί, νοσταλγία γι’ αυτό που αφήνουμε πίσω, μνήμες, αποφάσεις ζωής είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν το Βασίλη Πέρρο, με σύμβολά του τη βαλίτσα και τα σπίτια με ρίζες. Και είναι λογικό μιας και η γενιά του έχει περιπλανηθεί πολύ μέχρι να βρει το δρόμο της, το χώρο της, τη χώρα της.  Και έτσι, με αφορμή το παρελθόν όπως είναι η καταστροφή της Σμύρνης και η απορρόφηση των προσφυγικών πληθυσμών από την ελλαδική κοινωνία – τότε που διαμορφώθηκε μια νέα άποψη για την πατρίδα – ή με εφόδια γνωστούς Έλληνες συγγραφείς και ποιητές, ο καλλιτέχνης επαναφέρει στο τώρα τα θέματα της περιπλάνησης και της μετανάστευσης.

Περιπλάνηση γιατί πολλοί περιφέρονται αναζητώντας κάτι. Μετανάστευση γιατί πολλοί εγκατέλειψαν τη χώρα τους και εγκαταστάθηκαν σε άλλη χώρα για να βελτιώσουν τις βιοτικές τους συνθήκες. Εκούσια ή αναγκαστική, η μετανάστευση του Βασίλη Πέρρου έχει αιτία και μαρτυράει την προσπάθεια των ανθρώπων να απαλλαγούν από διάφορους παράγοντες που καταπιέζουν τη ζωή και την προσωπικότητά τους.

Η βαλίτσα του, πέρα από το ταξίδι ή την αναφορά του στην τέχνη του Αλέξη Ακριθάκη, συμβολίζει και το τι κουβαλάει μαζί του ο κάθε άνθρωπος. Δεν είναι παρά ένα δοχείο ψυχής. Άλλοτε ζωγραφισμένη με τον φωτογραφικό ρεαλισμό που χαρακτηρίζει τον καλλιτέχνη και άλλοτε ζωντανή, κλειστή και ζωγραφισμένη ή ανοιχτή και με περιεχόμενο, η βαλίτσα του Βασίλη Πέρρου δεν είναι παρά ο ίδιος ο περιπλανώμενος άνθρωπος.

Όσο για τη μετανάστευσή του, αφορά άλλοτε άτομα και άλλοτε ομάδες. Εξάλλου στις κοινωνικές επιστήμες ο όρος μετανάστευση δηλώνει γενικά κάθε μετακίνηση για μόνιμη ή ημιμόνιμη μετεγκατάσταση ατόμων ή ομάδων. Έτσι γεννιούνται έργα όπως το κοπάδι τα πρόβατα ή έργα που απεικονίζουν υπεράριθμους γυμνούς ανθρώπους  στοιβαγμένους σε μια βαλίτσα.

Χωρίς να περιορίζεται στις διαστάσεις ενός τελάρου, ο καλλιτέχνης προχωράει σε τρισδιάστατες παραστάσεις των θεμάτων του, αξιοποιώντας διάφορα υλικά σε συναρμολογήσεις γεμάτες φαντασία. Το τελικό αποτέλεσμα έρχεται να επιβεβαιώσει τη δύναμη του δημιουργού να πραγματώνει τις προθέσεις του και να υλοποιεί ζωγραφικά την ιδεολογική του σχέση τόσο με την ίδια την τέχνη όσο και με την αίσθηση του τόπου και των ανθρώπων του. Ο ζωγραφικός χώρος μετατρέπεται σε ένα εσωτερικό σκηνικό μέσα στο οποίο περιγράφονται οι φυσιογνωμίες των προσώπων όσο κάποια γνωρίσματα των κορμιών τονίζονται με έμφαση. Ενώ πίσω από τις εικόνες που ζωγραφίζει υπάρχει η πονεμένη αναζήτηση ενός παιδιού που έφτασε πολύ βαθιά την εσώψυχη έρευνα.

Κριτικό σημείωμα με αφορμή την έκθεση του Βασίλη Πέρρου «Φερέοικων Μνήμες» στη γκαλερί Σκουφά